Τετάρτη 16 Σεπτεμβρίου 2009

Κι αν δεν σε γνώριζα ποτέ, θα ήμουν αλλιώτικος άνθρωπος;


Εσύ δεν το ξέρεις, αλλά, έχεις επηρρεάσει πολύ τη ζωή μου. Θετικά και αρνητικά, μα δεν είναι μόνο δική σου η ευθύνη. Υποχρεώσεις και ακατανόητες συνδέσεις χωρίς αρχή και χωρίς τέλος. Μάλλον σα να σε ήξερα απο πάντα μοιάζει. Και θα σε ξέρω για πάντα! Κι εσύ... Κι εσύ θα κοιτάς πού και πού πίσω και θα είμαι εκεί. Να στοιχειώνω ευτυχισμένες σου στιγμές. Όχι, δεν το θέλω... Δεν το κάνω επίτηδες.

Δεν είδες καθαρά, είναι κι αυτό το παραμορφωτικό γυαλί της αμφιβολίας και της ανασφάλειας που δεν επιτρέπει να δεις τα πάντα. Ίσως ασπίδα προστασίας θα έπρεπε να το πώ. Μαζί με τα άσχημα που κρύβει, πάνε και μερικά καλά χαμένα. Μα τη σημασία έχει τελικά;

Κι αν δεν σε γνώριζα ποτέ, θα ήμουν αλλιώτικος άνθρωπος; Θα είχα πάρει διαφορετικούς δρόμους; Ή μήπως τα στενάκια θα με οδηγούσαν πάλι εδώ... ωσάν παλιά οφειλή να με τραβάει να φτάσω στο νησί θέλοντας και μη...





Δεν ξέρω...





Δεν ξέρεις ούτε εσύ.

Παρασκευή 4 Σεπτεμβρίου 2009

Έχω δυο φωνές μέσα μου

Έχω δυο φωνές μέσα μου.
Η μία ρομαντική ροζ και αέρινη φωνάζει πως είσαι ο άντρας της ζωής μου
και φοβάται να σε χάσει.
Όποιο κι αν είναι το τίμημα θέλει να το πληρώσει για να είναι μαζί σου.
Με τον έρωτα, με την αγάπη με αυτά που έχουν σημασία...
Η άλλη βαριά μαύρη και καταθλιπτική, η φωνή μιας ζωής γεμάτης απογοητεύσεις και πισωγυρίσματα...
Λέει πως πρέπει να στηριζόμαστε μόνο στον εαυτό μας.
Λέει πως αύριο μεθαύριο κι εσύ θα με αφήσεις όπως με άφησαν άλλοι, όπως άφησα κι εγώ κάποιους.
Και τότε τί θα μείνει;
Μόνο αυτά που κάνεις για τον εαυτό σου.
Δεν υπάρχει ισορροπία. Πέφτω μια στη ρόζ πλευρά και μια στην μαύρη.
Μα εκεί, στην μαύρη πλευρά, δεν είσαι ο άντρας της ζωής μου. Είσαι ένας ακόμα που δεν με αγάπησε αρκετά. Εκεί στην μαυρη πλευρά δεν έρχομαι να μείνω μαζί σου. Πάω εκεί που είναι καλύτερα για μένα.

Το «Εμείς» ξεμένει πάντα στη ροζ πλευρά....

Πέμπτη 3 Σεπτεμβρίου 2009

Πότε σε έκανα να χαμογελάσεις για τελευταία φορά;

Πότε σε έκανα να χαμογελάσεις για τελευταία φορά;
Δεν θυμάμαι...

Σε έκανα ποτέ να χαμογελάσεις;

Με την παρουσία μου... Με την παρουσία μου και μόνο...