Αφήνομαι...

Αφήνομαι...
Κλείνω τα μάτια και αφήνω τον κόσμο απ’έξω...
Την ξέρω την πραγματικότητα... Τα «μη», τα «δεν πρέπει», τα «απαγορεύεται»...
Δεν είμαι παιδί πια... ξέρω πως ο έρωτας πονάει...
Μα είσαι εδώ... Ένα βήμα μακριά μου...
Σ’αγγίζω... Το νοιώθω πως μ’αφήνεις να σάγγίξω...Κάτω απ’το δέρμα σου...
Χωρίς λόγια... Χωρίς υποσχέσεις... Χωρίς αύριο...
Είσαι ένα βήμα μακριά μου και ... μπορώ να σε φτάσω...
Αφήνομαι... Έρχομαι...
Κλείνω τα μάτια κι η πραγματικότητα χάνεται...
Μπορώ να σε ερωτευτώ... Το νοιώθω να πλησιάζει...
Και... Αφήνομαι...
...
Εχω πονέσει... θα ξαναπονέσω...
Μα...
Ο πειρασμός είναι τόσο μεγάλος... Μπορώ να ερωτευτώ ξανά!!!
Κλείνουν οι πληγές...
Και εσύ είσαι εδώ... τόσο κοντά...
Κι αφήνομαι...