Ηττήθηκα!!

Και να που ηρθε και για μας η ώρα...

Και να που τα όνειρα (τα δικα μου όνειρα) να μείνουμε μαζί, να κάνουμε κάποτε παιδιά μαζί, να σε αγαπάω για πάντα... δεν θα γίνουν πραγματικότητα...

Και να που τα προβλήματα του πού θα μείνουμε του χρόνου... και το αν μια σχέση απο απόσταση μπορεί να κρατήσει... δεν υπάρχουν πια...
Όλα τα προβλήματα εξαφανίζονται δια μαγείας αυτή τη στιγμή.

Βέβαια για μένα αρχίζουν μερικά καινούρια προβλήματα, αλλά δεν θα έπρεπε εσενα να σε απασχολεί αυτο...


Πώς θα ζήσω μακριά σου;
Πώς θα αναπνέω αν δεν είσαι εσύ δίπλα μου να μου δίνεις οξυγόνο;
Πώς να σταματήσω τα δάκρυα που τρέχουν ασταμάτητα απο τα μάτια μου;

Μη νοιάζεσαι καρδούλα μου...
Δεν θέλω να σε φορτώνω άλλο με τα δικά μου...
Πάντα το έλεγα οτι κανένας δεν πέθανε απο έρωτα.
Μην ανησυχείς λοιπόν. Εγώ θα είμαι καλα...


Εξάλλου δεν είναι δικό σου το λάθος. Εγώ φταίω που άφησα τον εαυτό μου να σε αγαπήσει τόσο πολύ.
Έπρεπε να κρατάω μια πισινή. Έπρεπε να κρατήσω κάτι και για μένα...
Λάθος μου...
Έπαιξα τα ρέστα μου και έχασα!!!
Τί να κάνουμε;
Νόμιζα πως είχα καλύτερο χαρτί...

Θέλω να σου πώ «πώς μπόρεσες...»
θέλω να σε ρωτήσω «γιαττι;»
Θέλω να σου πώ «Σάγαπάω!!»
Θέλω να σου πώ... «Πάρε πίσω τα λόγια που είπες... κι έλα να αρχίσουμε απο την αρχη!»
Μα δεν θα πώ τίποτα...


Δεν θα πώ τίποτα...
Όχι απο φόβο...
Μα απο παραίτηση...
Παραιτούμαι!
Έχασα!
Ηττήθηκα!!