Κυριακή 17 Ιανουαρίου 2010

Πρέπει να φύγω


Παραδίδομαι μέρα με τη μέρα σε μία ανύπαρκτη πραγματικότητα και σε ένα μέλλον που δεν θα έρθει. Καταπατώ τους κανόνες του παιχνιδιού μου ξέρωντας πως αυτός είναι ο μόνος σίγουρος τρόπος να χάσω!

Είναι ώρα να φύγω...

Είναι ώρα να κλείσω την πόρτα και να πάω παρακάτω.

Κι όμως... Κάτι με κρατάει σε αυτή την αυτοκαταστροφική βόλτα μαζί σου και με βυθίζει στην απόγνωση λεπτό το λεπτό όλο και περισσότερο.

Θέλω να φωνάξω και μου κλείνεις το στόμα με φιλιά...

Μόλις αποκοιμηθώ στην αγκαλιά σου θα ανοίξεις την πόρτα και θα φύγεις!

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

εμεις οι ιδιοι καταστρεφουμε τον ευατο μας...οχι οι αλλοι...

Maroulita είπε...

emeis katastrefoume ton eauto mas... emeis afhnoume allous na mas katastrefoun... to idio einai.

Kalhmera adigoni