Μητέρα

Πες μου μαμά...

Όταν ήμουν μωρό και με κρατούσες στην αγκαλιά σου, είχες φανταστεί ποτέ πως χρόνια μετά καμιά αγκαλιά δεν θα υπάρχει να με κρατήσει;

Πες μου μαμά...

Όταν με κοιτούσες να κοιμάμαι στην κούνια μου, είχες σκεφτεί ποτέ πως κάποτε θα μεγαλώσω και θα φύγω;

Είχες σκεφτεί ποτέ οτι μπορεί να κρυώνω, να κλαίω, να πληγώνομαι;

Είχες σκεφτεί ποτέ τί θα κάνω χωρίς εσένα να με προσέχεις;

Μεγάλωσα μαμά... Και επιβίωσα... Και αγόρασα παλτό για να μην κρυώνω και προσέχω...

Προσέχω να μην τρέχω, να μην πέφτω... να μην πληγώνομαι.

Φοβάμαι μαμά! Φοβάμαι να πετάξω... Φοβάμαι να ονειρευτώ...

Φοβάμαι να εμπιστευτώ κάποιον! Φοβάμαι να κρατηθώ απο το χέρι του και να αφεθώ στην αγκαλιά του. Φοβάμαι. Μ’ακούς;

Πού είσαι μαμά;

Κοντά σου δεν φοβάμαι. Εσύ είσαι πάντα εκεί για μένα... Εσύ δεν αποφεύγεις τις δεσμέυσεις και τις υποχρεώσεις... Μ’αγαπάς...

Αυτή η αγάπη η δική σου δεν υπάρχει αλλού πουθενά! Αυτή η αγάπη είναι το μόνο πράγμα που εμπιστέυομαι στον κόσμο! Το μόνο πράγμα που δεν φοβάμαι!

Μαμά... Κανείς δεν αγαπάει πια ειλικρινά... αγνά... αληθινά...

Ακούς μαμά;

Κανείς δεν δίνεται γιατί όλοι φοβούνται! Φεύγουν πριν προλάβουν να δώσουν για να μην πληγωθούν. Παίρνουν όσα μπορούν και μετά τρέχουν μακριά. Για να επιβιώσουν μαμά...

Όλοι είναι περαστικοί. Κανένας δεν τόλμησε να μπεί στη ζωή μου και να μείνει. Δεν ξέρω αν φταίω εγώ.. Δεν ξέρω αν φταίνε εκείνοι...

Μου λείπεις μαμά... Μου λείπεις!!!