Λόγια...

Δεν έχω άλλες λέξεις. Τί να σου πώ πια που να μην στο έχω ξαναπεί;

Όλα χιλιοειπωμένα, μουχλιασμένα και άδεια στέκουν μπροστά μου ακόμα μια φορά και με κοιτούν με θυμωμένα και κλαμμένα μάτια.

Ποιά δικαίωση ζητάς; Ποια οφειλή παλιά να εξοφλήσεις;

Δεν καταλαβαίνω τι ζητάς...

Τα παραμύθια είναι πολύ επικίνδυνα

Το κακό με τα παραμύθια είναι οτι τα ζείς μόνος σου.

Οι άλλοι δεν είναι εκεί, είναι στη ζωή τους.

Και ξυπνάς μια μέρα και συνειδητοποιείς οτι είσαι μόνη σου.

Χτίζεις όλο το βράδυ παλάτια και έρωτες μα το πρωί γίνονται στάχτη μπροστά στα μάτια σου.

Τα παραμύθια είναι μοναχικά... Δεν χωράνε πάνω απο έναν τη φορά....

Κι αν κάποτε βρεθείς στην ευτυχή θέση να συναντηθείς με κάποιον που ονειρεύται το ίδιο παραμύθι με σενα, την ίδια στιγμή, μπορεί και να γίνει πραγματικότητα.

Μείνε!

Κρατησε με σαν να με γεννούσες
σαν ωκεανός που αναζητούσες
όπως ο ουρανός τον άσωτό του γιο

Κράτα με κι αρχίζει ο κοσμός τώρα
κράτα με που πέθανα σαν χώρα
Κράτησέ με σαν να ζήλευες ξανά

Μείνε για να αντέξω τον χρόνο πριν με γκρεμίσει
Μόνο εσένα θέλω ένα δρόμο να μου χαρίσεις
Είναι ριζωμένος ο φόβος μου σαν νυχτα βαθειά
Γίνε γύρω απ' το πρόσωπό μου ζεστή αμμουδιά

Κράτα με λες κι ηρθά από τ' αστέρια
κράτα με κι ας έχω αίμα στα χέρια
Αγάπησε τα λάθη που θα κάνω πριν χαθώ

Κι από την αρχή ζωγράφισέ με
σαν τις τύψεις σου αγκάλιασέ με
Όσο το κορμί ρίχνει σκιά θα σου δωθώ

Μείνε για να αντέξω τον χρόνο πριν με γκρεμίσει
Μόνο εσένα θέλω ένα δρόμο να μου χαρίσεις
Είναι ριζωμένος ο φόβος μου σαν νυχτα βαθειά
Γίνε γύρω απ' το πρόσωπό μου ζεστή αμμουδιά

Κράτα με σαν όρκο ξεχασμένο
σαν ένα τριαντάφυλλο σπασμένο
Θέλω μόνο στο φιλί σου να πλυθώ

Χρήστος Θηβαίος