Σάββατο 17 Ιουλίου 2010

Σταματήστε! Θέλω να γυρίσω πίσω!!


Κάθομαι στο γραφείο μου και γράφω... Τέστ, αναλύσεις, θεωρίες... Λόγια άλλων... λόγια δικά μου... εχουν μπερδεφτεί πια τόσο πολύ που δεν ξέρω ποια είναι δικά τους και ποια δικά μου.

Σταμάταω για μια στιγμή και κοιτάζω τους ανθρώπους γύρω μου. Καρφωμένοι στην καρέκλα τους να γράφουν κι εκείνοι θεωρίες... και λόγια...

Μιλάνε μια γλώσσα που δεν καταλαβαίνω. Κάποτε καταλάβαινα τους πάντες γύρω μου. Τώρα όλα έχουν μια ξένη χροιά που δεν πολυ κατανοώ.

Οι δικές μου λέξεις σιγά σιγά χάνονται και οι δικές τους μπλέκονται και παίρνουν τη θέση τους. Δεν υπάρχει χώρος για όλα! Αυτή η διχασμενη πραγματικότητα αυτό το σωστό λάθος και η ακριβή φτήνια δεν χωράνε μαζί.

Γυρίζω να σε δώ. Εκεί... ακλόνητος. Τίς σκέφτεσαι?

Γυρίζω να δώ κι εσένα... μελισούλα που τρέχεις εδώ κι εκεί τιτιβίζοντας τα όμορφα τραγουδάκια σου.

Εγώ δεν έχω φτερά... μήτε ρίζες. Δεν μπορώ να κολυμπήσω, αλλά τελευταία ούτε να περπατήσω...

Πώς θα πάω; Πού θα πάω;

Δεν καταλαβαίνω τί μου λένε... τί θέλουν απο μένα;

Γιατί τα πράγματα δεν είναι απλά; Λευκά, καθαρά, αμόλυντα;

Γιατί εχουν αλλάξει όλα τόσο πολύ;

Και πως θα τα κάνω να γυρίσουν πίσω;;

Δεν υπάρχουν σχόλια: