Βγήκες απο το δωμάτιο και πήρες όλο τον αέρα μαζί σου...
Οι χτύποι της καρδιάς μου αραιώνουν... λες και δεν έχει πια νόημα να χτυπά τώρα που δεν είσαι εδώ...
Μου λείπεις...
Ακούω τα λόγια σου...
Ακούω το σ'αγαπώ σου....
Ακούω και το κλείσιμο της πόρτας...
Και πίστεψέ με, ο ήχος της επισκιάζει τα πάντα.
Λόγια...
Μα που είσαι;
Που πάς;
Σε ποιά αγκαλιά ξενυχτάς;
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Σήμερα δεν ήθελα να γράψω σχόλια, πουθενά. Όμως οι λέξεις σου λες και βγήκαν από την καρδιά μου. Παράξενο πως το πιο κοινό πράγμα ανάμεσα στους ανθρώπους, είναι ο πόνος..
Καλημέρα!
http://www.nikolaos1970.blogspot.com/
Exeis dikio... Ola ta pragmat sth zwh ta viwnoume me xiliades diaforetikous tropous... Ton pono tou erwta omws kaneis den ksefeugei...
Δημοσίευση σχολίου