Φοβάμαι... και Ελπίζω...

Φοβάμαι όλα αυτά που περνάνε...
Τα συναισθήματα που ξεθωριάζουν...
Τους ανθρώπους που διακριτικά ξεμακραίνουν...

Φοβαμαι τη ζωή που κυλάει
Τόσο γρήγρορα!
Όλα όσα χάνονται...

Φοβάμαι πως τα χρόνια περνάνε άδεια...

Φοβάμαι πως δεν θα μπορέσω ποτέ να "γεμίσω" το χρόνο...

Φοβάμαι την ώρα που δεν θα μ’αγαπάς πια...
Φοβάμαι τη στιγμή που θα κοιτώ τα μάτια σου
και θα βλέπω κενό...

Φοβάμαι...

Ελπίζω...

Ελπίζω πως τα χρόνια που θα 'ρθουν θα φέρουν γνώση,

όχι απόγνωση...

Ελπίζω πως θα μάθω να μην προκαλώ τόσο πόνο στον εαυτό μου

και στους άλλους...

Ελπίζω πως θα μείνουμε ερωτευμένοι για πάντα!
Ελπίζω πως ποτέ δεν θα πάψει η καρδιά μου
να σκιρτάει στο άγγιγμά σου.!

Ελπίζω πως κάποτε θα με αφήσεις να μπώ στη ζωή σου...

Ελπίζω πως ποτέ δεν θα δείς άδειο το βλέμμα μου...
Ελπίζω!
Κι ας φοβάμαι...