Κοιτάζω έξω απο το παράθυρό μου και βλέπω έναν πορτοκαλί ήλιο να μου χαμογελάει...«Σήμερα θα είναι μια όμορφη μέρα» μου λέει ψιθυριστά...
Δεν τον ακούω. Η δική μου σκέψη τρέχει σε σένα.
Πού είσαι;
Τί κάνεις;
Ποιοι σε κοιτούν; Ποιοι σε γεύονται; Ποιοι σ’αγγίζουν;
Κοιμάσαι άραγε;
Μήπως ξύπνησες και πήγες για δουλειά;
Έτσι είναι μου λένε... Έτσι είναι οι σχέσεις στις μέρες μας!
Δεν μπορείς να βλέπεις τον άλλο συνέχεια, δεν μπορείς να ξέρεις τι κάνει κάθε στιγμή. Δεν μπορείς να αγαπάς τόσο πολύ!!
Μαθαίνω να ζώ χωρίς εσένα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου