Πέμπτη 16 Οκτωβρίου 2008

Φοβάμαι...

Τα βράδια κάθομαι μέχρι αργά και σκέφτομαι... Εσένα, εμένα... όσα περάσανε... όσα θα 'ρθουν...
Φοβάμαι...
Όλο και πιο συχνά, όλο και πιο πολύ...
Δεν ξέρω ακριβώς τί... Τί φοβάμαι;
Μη σε χάσω;
Μην σταματήσω να σε αγαπάω;
Μήπως σταματήσεις να με αγαπάς εσυ;
Τη μοναξιά;
Την απουσία σου;
Ίσως όλα μαζί...
Ίσως και τίποτα απο όλα αυτά...

3 σχόλια:

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Διάβαζα σήμερα τα ποιήματά σου.. Γραφή αυθεντική, ειλικρινής, σκληρή κάποτε... μα τρυφερή! :)

Καλημέρα!

Maroulita είπε...

Opws egw :)

Συννεφούλα είπε...

δηλώνω ομοιοπαθής..
ίσως τελικά και να φοβάμαι
όσα ήθελα να γίνουν και δεν έγιναν

Καλημέρα