Τα βράδια κάθομαι μέχρι αργά και σκέφτομαι... Εσένα, εμένα... όσα περάσανε... όσα θα 'ρθουν...
Φοβάμαι...
Όλο και πιο συχνά, όλο και πιο πολύ...
Δεν ξέρω ακριβώς τί... Τί φοβάμαι;
Μη σε χάσω;
Μην σταματήσω να σε αγαπάω;
Μήπως σταματήσεις να με αγαπάς εσυ;
Τη μοναξιά;
Την απουσία σου;
Ίσως όλα μαζί...
Ίσως και τίποτα απο όλα αυτά...
Φοβάμαι...
Όλο και πιο συχνά, όλο και πιο πολύ...
Δεν ξέρω ακριβώς τί... Τί φοβάμαι;
Μη σε χάσω;
Μην σταματήσω να σε αγαπάω;
Μήπως σταματήσεις να με αγαπάς εσυ;
Τη μοναξιά;
Την απουσία σου;
Ίσως όλα μαζί...
Ίσως και τίποτα απο όλα αυτά...
3 σχόλια:
Διάβαζα σήμερα τα ποιήματά σου.. Γραφή αυθεντική, ειλικρινής, σκληρή κάποτε... μα τρυφερή! :)
Καλημέρα!
Opws egw :)
δηλώνω ομοιοπαθής..
ίσως τελικά και να φοβάμαι
όσα ήθελα να γίνουν και δεν έγιναν
Καλημέρα
Δημοσίευση σχολίου