Τρίτη 2 Φεβρουαρίου 2010

Παραμύθια και πραγματικότητες


Άνοιξε τα μάτια της και κοίταξε με αγωνία έξω απο το παράθυρο, η στέγη της εκκλησίτσας απένατυ ήταν γεμάτη χιόνια. Πολύ το χάρηκε!

Όταν χτές το βράδυ ο Αλέξανδρος την ξύπνησε για να της πεί οτι χιονίζει πάλι, κοιμήθηκε ευχόμενη να είναι μικρή η νύχτα και όταν σηκωθεί το χιόνι να την περιμένει απλωμένο σαν χαλί έξω απο το σπίτι.


....



Του έδωσε ένα πεταχτό φιλί στο μάγουλο και σηκώθηκε να φτιάξει πρωινό. Τιτίβιζε σαν πουλάκι ευτυχισμένο ανάνμεσα στο φερσκοψημένο ψωμί, το νερό που βράζει και τα αυγά που του ετοίμαζε κάθε πρωί.

Βάζει στο τραπέζι το πρωινό του παραμερίζοντας λίγο την εφημερίδα του για να του δείξει πού βρίσκεται το πιάτο και πάει πίσω στην κουζίνα να φτιάξει τον καφέ της. Εκείνος πρίν καλά καλά βράσει το νερό έχει ήδη φάει και αφοσιωμένος στην εφημερίδα του της ζητάει ένα ποτήρι νερό.

«Πάλι μόνη μου θα φάω», σκέφτεται... αλλά σήμερα τίποτα δεν μπορεί να της χαλάσει τη διάθεση! Έξω είναι όλα άσπρα και την περιμένουν...

Τόσα χρόνια μαζί με τον Αλέξανδρο, έχει συνηθίσει.

Ανοίγει το βιβλίο της και χάνεται στις περιγραφές της Αλκυόνης Παπαδάκη. Εκεί, μέσα στις σελίδες της, πάνω απο τον αχνιστό καφέ, ονειρεύεται και τη δική της ζωή. Τον έρωτα που δεν τελειώνει, τα ηλιόλουστα χιονισμένα πρωινά δίπλα στο τζάκι, τα καλοκαίρια κάτω απο τα δέντρα της αυλής στο χωριό...

Πάντα μαζί με τον Αλέξανδρο. Βασιλιάς σε όλα της τα όνειρα.

Κι ας τρώει το πρωινό του μοναχός πρίν προλάβει εκείνη να καθίσει στο τραπέζι.

2 σχόλια:

fish eye είπε...

διαβασα κι εγω αλκυονη παπαδακη.. τοσο που μπουκωσα και δε τη θελω πια..μου σφιγγουν την ψυχη οι ιστοριες της..

γραφεις ομορφα..

Maroulita είπε...

h alitheia einai oti oi istories ths einai ligo psuxoplakwtikes... Alla grafei toso perigrafika kai omorfa...

S'eyxaristw gia to sxolio...