Κυριακή 17 Ιανουαρίου 2010

Πρέπει να φύγω


Παραδίδομαι μέρα με τη μέρα σε μία ανύπαρκτη πραγματικότητα και σε ένα μέλλον που δεν θα έρθει. Καταπατώ τους κανόνες του παιχνιδιού μου ξέρωντας πως αυτός είναι ο μόνος σίγουρος τρόπος να χάσω!

Είναι ώρα να φύγω...

Είναι ώρα να κλείσω την πόρτα και να πάω παρακάτω.

Κι όμως... Κάτι με κρατάει σε αυτή την αυτοκαταστροφική βόλτα μαζί σου και με βυθίζει στην απόγνωση λεπτό το λεπτό όλο και περισσότερο.

Θέλω να φωνάξω και μου κλείνεις το στόμα με φιλιά...

Μόλις αποκοιμηθώ στην αγκαλιά σου θα ανοίξεις την πόρτα και θα φύγεις!

Παρασκευή 1 Ιανουαρίου 2010

Μακριά σου...

Ήθελα να περάσω την πρωτοχρονιά μαζί σου.

Ήθελα να είσαι ο πρώτος που θα αγκαλιάσω και θα φιλήσω το 2010.

Ήθελα να ξεκινήσω μαζί σου... Να τελειώσω μαζί σου... Και όλα τα ενδιάμεσα μαζί σου.

Εσύ θες να μείνεις μερικές μέρες μόνος...

Πώς μπορώ να μην το δεχτώ;

Πώς μπορώ να σου κρατήσω κακία που η αγάπη σου είναι διαφορετική απο τη δική μου.... που θες λίγο χώρο...

Μα...

Αυτός ο κόμπος στο στήθος... Αυτό το δάκρυ έτοιμο να κυλήσει... Η αμφιβολλία... Ο φόβος... Σε χάνω! Μου φεύγεις....