Είναι πανάκριβος ο έρωτας...

«…ο έρωτας δεν καταδέχεται τους υπολογισμούς, εκδικείται όσους τον παζαρεύουν. Είναι πανάκριβος ο έρωτας για να παραδοθεί στη φτήνια των εγγυήσεων. Προτιμά την τρέλα, την ήττα. Τη σταύρωση»

AMA DEN SE LENE XRISTINAKH, XESE MESA.....

"Κύριε Πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών απαντήστε.

Στο τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών
κοσμήτωρ είναι η Ελένη Χριστινάκη, καθηγητής ο Παναγιώτης Χριστινάκης. Από κει
και πέρα παρακολουθήστε την πορεία της οικογένειας:
Η κόρη Ειρήνη Χριστινάκη έλαβε διδακτορικό τον Αύγουστο του 2004
από τον πατέρα της Παναγιώτη Χριστινάκη τότε Πρόεδρο του Τμήματος που ήταν επιβλέπων του
διδακτορικού της, έχοντας αποτύχει στις προσπάθειές της για διδακτορικό στη Νομική
Αθηνών και στη Νομική Θράκης. Σε λίγους μήνες εκλέγεται... κατ΄ ευθείαν επίκουρη καθηγήτρια,
παρακάμπτοντας το νόμο που απαιτεί κάποια χρόνια διδασκαλίας σε ΑΕΙ μετά την
απόκτηση του διδακτορικού. Χαρακτηρίστηκε διεθνούς κύρους
επιστήμων!!! και άκουσον άκουσον μέσα σε τρία χρόνια το 2008 σε
ηλικία 35 ετών γίνεται τακτική ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ!!!, παρακάμπτοντας πάλι το νόμο.
Στη συνέχεια ο γαμπρός Χριστινάκη, Αθανάσιος Γλάρος και σύζυγος της Ειρήνης Χριστινάκη
εκλέγεται επίκουρος καθηγητής στο ίδιο Τμήμα. Ο αδελφός του γαμπρού
Χριστινάκη, Γεώργιος Γλάρος ετοιμάζεται και αυτός για άλλη θέση στο ίδιο Τμήμα.
Η άλλη κόρη του Χριστινάκη, Όλγα Χριστινάκη, ετοιμάζεται και αυτή για τη Σχολή και πήρε θέμα
διδακτορικού με επιβλέπουσα την αδελφή της, Ειρήνη Χριστινάκη.
Ο άλλος γιός Χριστινάκη, Επαμεινώνδας Χριστινάκης, πτυχιούχος Παιδαγωγικής
Ακαδημίας, δάσκαλος στην Κύπρο, χωρίς πτυχίο Θεολογίας και χωρίς
μάστερ που είναι απαραίτητο, γίνεται και αυτός υποψήφιος διδάκτωρ και στην επιβλέπουσα
επιτροπή ορίζεται πάλι ο καθηγητής Χριστινάκης.
Κύριε Πρύτανη τι έχετε να πείτε στους φοιτητές που αξίζουν και αγωνίζονται τίμια αλλά δεν έχουν
το προνόμιο να είναι παιδιά καθηγητών;
Τι έχετε να πείτε στους χιλιάδες αδιόριστους εκπαιδευτικούς;
Γιατί συμφωνείτε με την προκλητική συμπεριφορά της
οικογένειας Χριστινάκη;

ΝΑ ΤΟ ΠΡΟΩΘΗΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΡΟΜΠΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΧΡΙΣΤΙΝΑΚΗ
ΜΗΠΩΣ ΚΑΙ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΟΛΕΣ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΣΥΝΤΕΧΝΙΕΣ!
ΑΝ ΒΕΒΑΙΑ ΜΑΣ ΕΜΕΙΝΕ ΛΙΓΗ ΝΤΡΟΠΗ ΕΠΑΝΩ ΜΑΣ............

http://www.soctheol.uoa.gr/gr/dep.html

something's gone bad...

...but we did something we can never turn back right...

Another night and I bleed

They all make mistakes and so did we

But we did something we can never turn back right

Find a new one to fool

Leave and don’t look back. I won’t follow

We have nothing left. It’s the end of our time

We can’t cry the pain away

We can’t find a need to stay

There’s no more rabbits in my hat to make things right

Η απόφαση πάρθηκε. Για το γενικότερο καλό, εσύ πρέπει να πεθάνεις... ή ίσως για να το διατυπώσω καλύτερα, να μην υπάρξεις ποτέ.
Οι ένορκοι αποφάνθηκαν πιθανή μελλοντική δυστυχία και μεγάλη δέσμευση και το δικαστήριο αποφάσισε τερματισμό της διαδικασίας. Ποιός είμαι εγώ να πάω κόντρα σε τέτοιες σοβαρές αποφάσεις; Ποιος είμαι εγώ να αμφισβητήσω τα αδιάσειστα στοιχεία;

Και τα μάτια σου, αχ, τα μάτια σου...
Γεμάτα τρόμο....
Σε καταλαβαίνω νομίζω... Νομίζω πως σε καταλαβαίνω. Σε καμιά περίπτωση δεν σου κρατάω κακία. Στο κάτω κάτω, η δικαιοσύνη είναι τυφλή....

Πονάω λίγο...

Να, εδώ χαμηλά στην κοιλιά...

Στη σημερινή συνεδρίαση, κάποιος δεν είχε το δικαίωμα του λόγου, μα ούτε και κανένα άλλο δικαίωμα εδώ που τα λέμε. Γιατί, απλά δεν υπάρχει. !
Κύριοι ένορκοι, σας ευχαριστώ για την συνεργασία. Πραγματικά με βοηθήσατε πολύ να πάρω μια απόφαση που δεν ήθελα να πάρω και να συνεχίσω να ζώ τη ζωή μου χωρίς πολλές πολλές δεσμέυσεις.
Κύριοι ένορκοι, σεβαστέ κύριε δικαστά... Απόψε όλα τελιώσανε.

Ανατροπές

Ανατροπές.
Αναστάτωση. Όλα αλλάξανε σε μια στιγμή. Ένα βήμα που πρέπει να κάνω... ή μήπως να μην κάνω;

Πόσο θα αλλάξει τη ζωή μου η κάθε απόφαση;
Πόσο θέλω να αλλάξει;
Είναι έτοιμη; Δεν είμαι; Πόσο καιρό έχω να αποφασίσω;

Πώς θα αντέξω το βάρος της απόφασης μου;
Και το ρολόι συνεχίζει να μετράει τις ώρες να πιέζει το χρόνο μέχρι που να γίνεται συμπαγής και αδιαπέραστος. Πώς να περάσω μέσα απο όλο αυτό το συφερτό; Πώς να πάω πίσω; Πώς να τα αλλάξω όλα;

Δεν είσαι ευπρόσδεκτη καρδιά μου... Όλα λένε να σε αφήσω. Πρίν καλά καλά σε γνωρίσω να σε αφήσω να συνεχίσεις αυτό το ταξίδι μοναχή.

Και το ρολόι όλο και μετράει. Καμιά συμπόνια για τον πόνο μου, το αγχος, τον θυμό, την απελπισία. Εκεί να κυλάει... αδιάκοπα... όποια απόφαση και να πάρω ό,τι και να γίνει... Εκείνο εκεί να κυλάει...

Όλα αλλάζουν...

Όλα άλλαξαν ήδη.