Τρίτη 10 Φεβρουαρίου 2009


Η απόφαση πάρθηκε. Για το γενικότερο καλό, εσύ πρέπει να πεθάνεις... ή ίσως για να το διατυπώσω καλύτερα, να μην υπάρξεις ποτέ.
Οι ένορκοι αποφάνθηκαν πιθανή μελλοντική δυστυχία και μεγάλη δέσμευση και το δικαστήριο αποφάσισε τερματισμό της διαδικασίας. Ποιός είμαι εγώ να πάω κόντρα σε τέτοιες σοβαρές αποφάσεις; Ποιος είμαι εγώ να αμφισβητήσω τα αδιάσειστα στοιχεία;

Και τα μάτια σου, αχ, τα μάτια σου...
Γεμάτα τρόμο....
Σε καταλαβαίνω νομίζω... Νομίζω πως σε καταλαβαίνω. Σε καμιά περίπτωση δεν σου κρατάω κακία. Στο κάτω κάτω, η δικαιοσύνη είναι τυφλή....

Πονάω λίγο...

Να, εδώ χαμηλά στην κοιλιά...

Στη σημερινή συνεδρίαση, κάποιος δεν είχε το δικαίωμα του λόγου, μα ούτε και κανένα άλλο δικαίωμα εδώ που τα λέμε. Γιατί, απλά δεν υπάρχει. !
Κύριοι ένορκοι, σας ευχαριστώ για την συνεργασία. Πραγματικά με βοηθήσατε πολύ να πάρω μια απόφαση που δεν ήθελα να πάρω και να συνεχίσω να ζώ τη ζωή μου χωρίς πολλές πολλές δεσμέυσεις.
Κύριοι ένορκοι, σεβαστέ κύριε δικαστά... Απόψε όλα τελιώσανε.

Δεν υπάρχουν σχόλια: