Μείνε!
Στο λέω με αγγίγματα, με λόγια, με φιλιά...
Μείνε!
Φωνάζω, μα δεν ακούς...
Πιο δυνατά φωνάζω... Μείνε!
Και ξεμακραίνεις...
Μερικές φορές κοντοστέκεσαι και τρέχω να σε φτάσω...
Να σε κρατήσω....
Μα φεύγεις πάλι...
Μείνε!!
Φοβάμαι να ανοίξω τα χέρια μου μην φύγεις πάλι...
Φοβάμαι να κλείσω τα μάτια γιατί όταν ξυπνήσω δεν θα είσαι εδώ...
Μένω ξύπνια να σε κοιτάω να κοιμάσαι ρουφώντας κάθε στιγμή...
Γιατί το πρωί θα φύγεις πάλι...
Περιμένω...
Το επόμενο αντίο...
Περιμένω...
Το επόμενο «φεύγω»...
Παρασκευή 31 Οκτωβρίου 2008
Κυριακή 26 Οκτωβρίου 2008
Μου έχεις πει σ’αγαπώ τόσες φορές....
Κι όμως κάθε φορά που το λές νοιώθω χιλιάδες συναισθήματα να μπαίνουν μέσα μου. Καμιά φορά απρόσκλητα...
Μια μικρή σου λεξούλα... Που είναι η ίδια ξανά και ξανά καταφέρνει να γκρεμίσει όλα τα άσχημα μέσα μου.
Όλο το θυμό, την απόγνωση, τις άσχημες σκέψεις...
Μην σταματήσεις να μου το λές...
Κι όμως κάθε φορά που το λές νοιώθω χιλιάδες συναισθήματα να μπαίνουν μέσα μου. Καμιά φορά απρόσκλητα...
Μια μικρή σου λεξούλα... Που είναι η ίδια ξανά και ξανά καταφέρνει να γκρεμίσει όλα τα άσχημα μέσα μου.
Όλο το θυμό, την απόγνωση, τις άσχημες σκέψεις...
Μην σταματήσεις να μου το λές...
Πέμπτη 23 Οκτωβρίου 2008
Πέμπτη 16 Οκτωβρίου 2008
Φοβάμαι...
Τα βράδια κάθομαι μέχρι αργά και σκέφτομαι... Εσένα, εμένα... όσα περάσανε... όσα θα 'ρθουν...
Φοβάμαι...
Όλο και πιο συχνά, όλο και πιο πολύ...
Δεν ξέρω ακριβώς τί... Τί φοβάμαι;
Μη σε χάσω;
Μην σταματήσω να σε αγαπάω;
Μήπως σταματήσεις να με αγαπάς εσυ;
Τη μοναξιά;
Την απουσία σου;
Ίσως όλα μαζί...
Ίσως και τίποτα απο όλα αυτά...
Φοβάμαι...
Όλο και πιο συχνά, όλο και πιο πολύ...
Δεν ξέρω ακριβώς τί... Τί φοβάμαι;
Μη σε χάσω;
Μην σταματήσω να σε αγαπάω;
Μήπως σταματήσεις να με αγαπάς εσυ;
Τη μοναξιά;
Την απουσία σου;
Ίσως όλα μαζί...
Ίσως και τίποτα απο όλα αυτά...
Τετάρτη 15 Οκτωβρίου 2008
Μαθαίνω να ζώ.... Χωρίς...
Σ'αγγίζω... Σε έχω δίπλα μου... Σε θέλω...
Θέλω να μπώ κάτω απο το δέρμα σου...
Να γίνω κομμάτι δικό σου...
Να με κουβαλάς μαζί σου όπου κι αν πας...
Σ'αγγίζω και νοιώθω όλη μου την αγάπη να με πλημμυρίζει....
Θέλω να στο πώ...
Μα κάτι με σταματάει.
Βίαια σκέψεις έρχονται στο μυαλό μου και σπάνε τα συναισθηματά μου σε χιλιάδες κομματάκια!!
Δεν με θέλει... Δεν είναι εδώ για τους ίδιους λόγους που είμαι κι εγώ...
Με κοροιδεύει!
Πώς γίνεται να πιστεύω οτι δεν μ'αγαπάς και εγώ να συνεχίζω να σε αγαπάω τόσο πολύ; Πως γίνεται να νοιώθω οτι είσαι εδώ απο υποχρέωση και το κορμί μου να σκιρτά στο αγγιγμά σου;
Πώς γίνεται να θέλω τόσο πολύ να μπώ στο σώμα σου και να νοιώθω οτι καμία είσοδος δεν έχει μείνει ανοιχτή για μένα εκεί;
Πώς γίνεται;
Δεν ξέρω...
Δεν ξέρω τί γίνεται... Πού θα με βγάλει....
Φοβάμαι όμως....
Αυτές τις μικρές τοξικές σκέψεις που δηλητηριάζουν την αγάπη μου για σένα.
Φοβάμαι πως θα σταματήσω να σε αγαπάω...
Φοβάμαι πως απο κάποιο σημείο και έπειτα δεν θα έχει επιστροφή...
Φοβάμαι να σε χάσω!!!!
Φοβάμαι να σε χάσω!!!!
Φοβάμαι γιατί μαζί με σένα θα χαθεί και ένα τεράστιο κομμάτι δικό μου.
Μαθαίνω να ζώ χωρίς εσένα...
Και φοβάμαι πως όσο περνάει ο καιρός γίνεται όλο και πιο εύκολο...
Παρασκευή 10 Οκτωβρίου 2008
Μη φεύγεις απόψε...
Τα πρωινά που δεν ξυπνάς δίπλα μου είναι αμέτρητα πια...
Όλα με κουράζουν.
Η δουλειά μου, ο χρόνος που δεν έχω, οι φίλοι που δεν προλαβαίνω να δώ...
Η αγκαλιά σου ήταν καταφύγιο...
Μα τώρα νοιώθω πως περιμένεις να χαλαρώσω το αγκάλιασμα για να φύγεις...
Κλειδιά ηχούν στο κεφάλι μου και πόρτες που κλείνουν.
Δεν είμαστε πια συνένοχοι σε αυτό το "φονικό"...
Απομακρύνεσαι και με πληγώνεις.
Ενστικτωδώς θέλω να φύγω ακόμα πιο μακριά απο σένα...
Να μην με φτάνεις... Να μην μπορείς να με πληγώσεις....
Σε χάνω!!
Δεν το καταλαβαίνεις αλλά με χάνεις κι εσύ...
Και σ'αγαπάω...
Αχ, πόσο σ'αγαπάω...
Μη φύγεις απόψε...
Κάτσε να μιλάμε αγκαλιά μέχρι το πρωί...
Κι ας είμαστε κουρασμένοι, κι ας δουλεύουμε αύριο πάλι...
Μη φύγεις...
Πάρε με αγκαλιά και μίλα μου... Μέχρι να τα πούμε όλα...
Μην σωπαίνεις σε παρακαλώ...
Σε χάνω αγάπη μου...
Σε χάνω....
Απουσία
Βγήκες απο το δωμάτιο και πήρες όλο τον αέρα μαζί σου...
Οι χτύποι της καρδιάς μου αραιώνουν... λες και δεν έχει πια νόημα να χτυπά τώρα που δεν είσαι εδώ...
Μου λείπεις...
Ακούω τα λόγια σου...
Ακούω το σ'αγαπώ σου....
Ακούω και το κλείσιμο της πόρτας...
Και πίστεψέ με, ο ήχος της επισκιάζει τα πάντα.
Λόγια...
Μα που είσαι;
Που πάς;
Σε ποιά αγκαλιά ξενυχτάς;
Οι χτύποι της καρδιάς μου αραιώνουν... λες και δεν έχει πια νόημα να χτυπά τώρα που δεν είσαι εδώ...
Μου λείπεις...
Ακούω τα λόγια σου...
Ακούω το σ'αγαπώ σου....
Ακούω και το κλείσιμο της πόρτας...
Και πίστεψέ με, ο ήχος της επισκιάζει τα πάντα.
Λόγια...
Μα που είσαι;
Που πάς;
Σε ποιά αγκαλιά ξενυχτάς;
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)