Εσύ δεν το ξέρεις, αλλά, έχεις επηρρεάσει πολύ τη ζωή μου. Θετικά και αρνητικά, μα δεν είναι μόνο δική σου η ευθύνη. Υποχρεώσεις και ακατανόητες συνδέσεις χωρίς αρχή και χωρίς τέλος. Μάλλον σα να σε ήξερα απο πάντα μοιάζει. Και θα σε ξέρω για πάντα! Κι εσύ... Κι εσύ θα κοιτάς πού και πού πίσω και θα είμαι εκεί. Να στοιχειώνω ευτυχισμένες σου στιγμές. Όχι, δεν το θέλω... Δεν το κάνω επίτηδες.
Δεν είδες καθαρά, είναι κι αυτό το παραμορφωτικό γυαλί της αμφιβολίας και της ανασφάλειας που δεν επιτρέπει να δεις τα πάντα. Ίσως ασπίδα προστασίας θα έπρεπε να το πώ. Μαζί με τα άσχημα που κρύβει, πάνε και μερικά καλά χαμένα. Μα τη σημασία έχει τελικά;
Κι αν δεν σε γνώριζα ποτέ, θα ήμουν αλλιώτικος άνθρωπος; Θα είχα πάρει διαφορετικούς δρόμους; Ή μήπως τα στενάκια θα με οδηγούσαν πάλι εδώ... ωσάν παλιά οφειλή να με τραβάει να φτάσω στο νησί θέλοντας και μη...
Δεν ξέρω...
Δεν ξέρεις ούτε εσύ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου