Παραδίδομαι μέρα με τη μέρα σε μία ανύπαρκτη πραγματικότητα και σε ένα μέλλον που δεν θα έρθει. Καταπατώ τους κανόνες του παιχνιδιού μου ξέρωντας πως αυτός είναι ο μόνος σίγουρος τρόπος να χάσω!
Είναι ώρα να φύγω...
Είναι ώρα να κλείσω την πόρτα και να πάω παρακάτω.
Κι όμως... Κάτι με κρατάει σε αυτή την αυτοκαταστροφική βόλτα μαζί σου και με βυθίζει στην απόγνωση λεπτό το λεπτό όλο και περισσότερο.
Θέλω να φωνάξω και μου κλείνεις το στόμα με φιλιά...
Μόλις αποκοιμηθώ στην αγκαλιά σου θα ανοίξεις την πόρτα και θα φύγεις!
2 σχόλια:
εμεις οι ιδιοι καταστρεφουμε τον ευατο μας...οχι οι αλλοι...
emeis katastrefoume ton eauto mas... emeis afhnoume allous na mas katastrefoun... to idio einai.
Kalhmera adigoni
Δημοσίευση σχολίου