Ονειρεύτηκα πολύ. Συγνώμη!!
Σε τράβηξα στα όνειρά μου, σου φόρεσα μεταλλική πανοπλία και κράνος για να σε προφυλάξω απο τους εχθρούς. Σου έδωσα να κρατάς σπαθί κι ασπίδα για να πολεμάς... για μας... για σένα...
Ντύθηκα πριγκίπησσα κι ανέβηκα στον ψηλό μου πύργο να σε περιμένω...
Και ήρθες!!!
Πέρασες απο δράκους, απο ψηλά βουνά, απο βαθιά ποτάμια... και ήρθες.
Με την μεταλλική σου πανοπλία κια το αστραφτερό σου σπαθί.
Έντιμος ιππότης που κάνει το χρέος του προς τη γυναίκα που αγαπάει...
Και μετά έβγαλες την πανοπλία την κρέμασες προσεκτικά , φόρεσες τη φόρμα εργασίας και έφυγες για τη δουλειά.
Κι εγώ δεν το’χα καταλάβει... μα πώς μου ξέφυγε τόσο καιρό;
Το δικό σου όνειρο δεν σου έδωσα ποτέ χρόνο να το ζήσεις!!
Απορροφημένη στα ροζ μετάξια μου, απορροφημένη στον εγωισμό μου ...
Ονειρεύτηκα πολύ. Συγνώμη!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου